Królestwo Boże – czystą Miłością

Królestwo niebiańskie doznaje gwałtu i ludzie gwałtowni zdobywają je. (Mt 11, 12)

W rzeczy samej, Miłość Ojca zdobywa się osobistym wysiłkiem jako odpowiedzią na łaskę powołania przez Niego do wiekuistego szczęścia w Jego Wszechogarniającej Obecności Boga Trójjedynego. Istotnie przyszło do was królestwo Boże. (Mt 12, 28) Cudowne wyrzucanie złych duchów przez Jezusa odbywa się mocą Ducha Bożego – czyli Miłości Bożej, przychodzącej troskliwie nawet do tych, którzy się Jej sprzeciwiają. Wam dano poznać tajemnice królestwa niebiańskiego. (Mt 13, 11) Ziarno słowa, posiane na ziemię żyzną (czyli pełną miłości), wydaje obfity plon, będący hojnym darem Miłości Bożej. Królestwo niebiańskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swojej roli. (Mt 13, 24)

Dobre nasienie Miłości Bożej nie musi się bać konfrontacji wzrastania w obecności kąkolu zła. Królestwo niebiańskie podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał na swej roli (Mt 13, 31) Miłość Boża, podobnie jak ziarnko gorczycy, rozrasta się do wielkich rozmiarów duchowych i rozszerza z niezwykłą rozległością pośród wszystkich narodów na całej ziemi. Królestwo niebiańskie podobne jest do zaczynu. (Mt 13, 33)

Miłość Boża, podobnie jak zaczyn w cieście, skutecznie powoduje intensywny rozwój dzieł dobra wśród działających pod natchnieniem Ducha Świętego. Królestwo niebiańskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli. (Mt 13, 44)Królestwo niebiańskie podobne jest do kupca, poszukującego pięknych pereł. (Mt 13, 45)Miłość Boża, podobnie jak skarb ukryty w ziemi lub perła przepięknej urody, stanowi dla prawego człowieka nieodpartą zachętę do zdobycia Jej nawet kosztem wszystkich środków, którymi dysponujemy uczciwie w naszym życiu doczesnym.

Królestwo niebiańskie podobne jest do sieci. (Mt 13, 47)

Miłość Boża, podobnie jak sieć zarzucona w morze zagarnia wszelkie ryby, pochwytuje w objęcia swoje wszystkich ludzi – chociaż do wiecznej szczęśliwości przyjmuje tylko sprawiedliwych.

I tobie dam klucze królestwa niebiańskiego. (Mt 16, 19)

Chrystus obdarza władzą zwierzchnią Piotra-Skałę i czyni go opoką Kościoła, by mógł otwierać wejście do nieśmiertelnego Przybytku Bożej Miłości. Niektórzy z tych, co tu stoją, nie zaznają śmierci, aż ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w królestwie swoim. (Mt 16, 28) Piotr, Jakub i Jan ujrzeli Chrystusa, na Górze Tabor, przemienionego mocą Bożą, w jaśniejących promieniach Bożej Miłości. W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: «Kto właściwie jest największy w królestwie niebiańskim?» On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebiańskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebiańskim. (Mt 18, 1-4) Jezus wyraźnie pokazuje nam wszystkim, że niezbędnym warunkiem osiągnięcia wielkich sukcesów na drodze prowadzącej ku świetlanej przyszłości, opromienionej Nieskończoną Miłością Bożą, jest zdecydowane nawracanie się w kierunku prostolinijnej postawy dziecięcej, ponieważ właśnie ona cechuje się optymalnie własnością prawidłowego miłowania, gdyż nikt nie potrafi kochać tak dogłębnie – całą swoją istotą – jak prawdziwie niewinne dziecko. Podobne jest królestwo niebiańskie do króla, który chciał rozliczyć się ze swymi sługami. (Mt 18, 23) Niewiarygodna wartość przebaczania człowiekowi wszelkich win przez Bożą Miłość stanowi niezrównaną inspirację dla wszystkich ludzi do gorliwego naśladowania Jej i do pokornego wcielania w całe życie ludzkie autentycznej miłości kierowanej ku Bogu i każdemu człowiekowi.