Frazeologiczny osioł

Osioł – los osła nie zawsze był godny pożałowania. Jest śmieszny przez swe długie uszy, chrypliwy głos, powolność chodu, cierpliwość połączoną z narowistością i uporem. Do tego dodano próżniactwo i obżarstwo (choć trudno o stworzenie pracowitsze i mniej wybredne w pożywieniu), koronując to wszystko bezdenną drwiny godną głupotą. Za drwinami idą uderzenia kija spadającego gradem na grzbiet zrezygnowanego zwierzęcia, które jest ofiarą. A oto kilka frazeologizmów związanych z osłem:
‘Osioł Buridana (inaczej: osiołkowi w żłoby dano…)’ – człowiek nie umiejący dokonać wyboru, powziąć decyzji.
‘Osioł dardanelski (dardański)’ – koronny, kwadratowy, do czwartej potęgi, ostatni, patentowany, skończony, wierutny, zabity – wielki głupiec.
‘Osioł wie jedno, a ten, co go osiodłał drugie’ – różni ludzie widzą rzeczy odmienne, każdy ze swego punktu widzenia, każdym własny interes rządzi.
‘Osioł nad osły’ – w szkołach dawnej Polski, nieuków oprowadzano w oślich uszach po klasach.
‘Osioł przy lutni’ – pasuje jak wół do karety, gruboskórny, tępy, nie odczuwający, nie rozumiejący piękna.
‘Osioł skrobie osła’ – o dwóch osobach obsypujących się nawzajem przesadnymi pochlebstwami.
‘Osioł w lwiej skórze’ – tchórz chcący wzbudzić lęk, dureń udający mędrca.
‘Osioł wśród małp’ – osioł wśród wyśmiewających go głupców.
‘Ośla ławka’ – w szkołach dawnej Polski sadzano na niej leniwego ucznia za karę.
‘Ośla łączka’ – pokryte śniegiem zbocze wzgórza o łagodnym spadku, na którym ćwiczą początkujący narciarze.
‘Ośle kopnięcie’ – wzgarda okazana upadłej wielkości przez nikczemnika.
‘Oślica Balaama’ – człowiek małomówny, nieśmiały, potulny, który nieoczekiwanie odezwał się albo zaprotestował.
‘Spór o cień osła’ – głupstwa niegodne uwagi.
‘Ośli grzbiet’ – łuk o kształcie przypominającym grzbiet ośli, typowy głównie dla sztuki islamu.