Urodziła się jako jedenaste z dwunastki dzieci w miejscowości Montefusco na południu Włoch w zwyczajnej rolniczej rodzinie w 1849 roku. Jak większość swoich rówieśników Teresa Manganiello nie chodziła do szkoły (a tym samym nigdy nie nauczyła się czytać i pisać), a czas spędzała pomagając rodzicom w pracach polowych. W wieku 7 lat przyjęła I Komunię Świętą w kapucyńskim kościele w San Egido. Ten z pozoru błahy szczegół odmienił jej życie. Teresa zachwyciła się franciszkańskim ideałem życia i chciała całkowicie poświecić się Bogu. Kiedy ukończyła 18 lat, powróciła do kapucyńskiego konwentu, gdzie wstąpiła do trzeciego zakonu (tzw. tercjarzy – żyjących ideałami franciszkańskimi, chociaż nie przebywających na stałe w klasztorze). Trzy lata później przyjęła habit tercjarski, a swoją pobożnością zwróciła uwagę przełożonego tamtejszej wspólnoty kapucyńskiej, który stał się też jej spowiednikiem i kierownikiem duchowym.
Rodzina Teresy przyglądała się jej powołaniu z dystansem, a wręcz była mu przeciwna (złośliwi mówili o niej „święty ptaszek”). Mimo tego w głowie młodej tercjarki kiełkował już pomysł zreformowania trzeciego zakonu. Dzięki wstawiennictwu swojego kierownika duchowego, ta niepiśmienna dziewczyna w 1873 r. uczestniczyła w audiencji u Piusa IX, który z entuzjazmem podszedł do jej inicjatywy utworzenia osobnego zgromadzenia tercjarek żeńskich.
Zaopatrzona we wszelkie zezwolenia i papieskie błogosławieństwo Teresa chciała czym prędzej ruszyć do pracy, jednak Bóg miał wobec niej inny plan. Kilka miesięcy po audiencji, w czasie modlitwy, dostała napadu artretyzmu i zaczęła pluć krwią. Z każdym dniem jej stan się pogarszał, a cierpienia wzmagały. Mimo tego młoda tercjarka nie traciła pogody ducha, a z jej ust nie schodził szczery uśmiech (jak sama mówiła – zaufała całkowicie Bogu i Dziewicy Maryi). W dniu 4.11.1876 r., w wieku zaledwie 27 lat, Teresa zmarła, jednak idea utworzenia nowego zakonu nie upadła. Pięć lat po jej śmierci – dawny kierownik duchowy utworzył zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Niepokalanej. Obecnie siostry z tego zgromadzenia pracują na misjach m.in. w Brazylii i na Filipinach.
Właśnie tę niepiśmienną dziewczynę w dniu 22.05.2010 r. w Benewencie Kościół wyniósł do chwały ołtarzy, nadając jej zaszczytny tytuł „błogosławionej”.