Ślub nazireatu

Ślub jest jedną z form oddania Panu Bogu czci i uwielbienia. Śluby mogły dotyczyć różnych spraw. Jedną z form ślubowania był nazireat. Ten ślub mógł złożyć mężczyzna lub kobieta. Na czy on polegał? Po pierwsze osoba, która chciała w ten sposób poświęcić się Jahwe musiała wystrzegać się wina i sycery. Nie wolno jej było pić nawet octu winnego czy octu z sycery, a także żadnego moszczu z winogron. Zakaz dotyczył także spożywania winogron, zarówno świeżych jak i suszonych. Przez cały czas trwania nazireatu nie wolno było takiej osobie spożywać niczego, co pochodziło ze szczepu winnego; począwszy od niedojrzałych gron aż do łupiny.
Nazirejczyk nie mógł ścinać włosów na głowie, włosy powinny rosnąć swobodnie na jego głowie przez cały czas trwania ślubu. Osoba, która złożyła ślub nazireatu nie mogła zbliżać się do zwłok (nawet do zmarłej matki czy ojca). Gdyby jednak ktoś nagle umarł w obecności nazirejczyka, osoba taka ostrzyże głowę w dniu oczyszczenia, siódmego dnia. Ósmego dnia należało przynieść kapłanowi do Namiotu Spotkania dwa gołąbki lub dwie synogarlice. Kapłan miał złożyć je jako całopalenie i ofiarę za grzech. Tego samego dnia nazirejczyk ponowi swój ślub. Przyniesie wtedy młodego baranka na zadośćuczynienie, jednak minione dni nie zostaną mu zaliczone. Najbardziej znanymi nazirejczykami byli Samson i Jan Chrzciciel. Samson swoją siłę czerpał z długich włosów. Kiedy mu je obcięto stał się słaby jak dziecko, jednak gdy włosy odrosły odzyskał swoją nadludzką siłę.