Przyklęknięcie to zgięcie do ziemi prawego kolana. Oznacza adorację, oddanie czci, wielbienie Boga. Może być także gestem pokutnym (jest to zasadnicza postawa podczas spowiedzi).
Podczas Mszy Świętej lud klęka na dwa kolana na „Przeistoczenie” i „Oto Baranek Boży”, w tych momentach kapłan przyklęka. W uroczystość Bożego Narodzenia w trakcie Wyznania Wiary na słowa: „I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem” przyklękają wszyscy uczestnicy Eucharystii. Jest to wyraz naszego szczególnego w tym dniu uczczenia tajemnicy Wcielenia.
Inne przyklęknięcia:
– przy przechodzeniu przed Tabernakulum
– w czasie wystawienia Najświętszego Sakramentu
– przed KRZYŻEM przyklękamy jedynie od uroczystej Adoracji Krzyża w liturgii Wielkiego Piątku do rozpoczęcia Wigilii Paschalnej
– gdy kapłan idzie do chorych z Najświętszym Sakramentem
Ciekawostka:
>>Chyba jedynym zachowanym do dziś „świeckim” zwyczajem przyklęknięcia jest chwila, gdy chłopak oświadcza się dziewczynie. I nie jest to z pewnością gest pokutny, ale wyrażenie miłości. Warto tę specyficzną treść przyklęknięcia przenieść również do kościoła, zwłaszcza, gdy trudno niektórym odróżnić „przyklęknięcie” od „przykucnięcia”.<<
źródło:
1. Ogólny Wstęp do Mszału Rzymskiego
2.www.liturgia.wiara.pl
3. www.xtomek.com