Tegoroczna okładka numeru świątecznego może dziwić: dlaczego taka koncepcja? Zatem kilka słów wyjaśnienia. Po pierwsze chcieliśmy poprzez takie zdjęcia pokazać jak ważne jest życie ludzkie od momentu poczęcia. Staje ten obraz w opozycji do trendów dzisiejszego świata. Poprzez te zdjęcia chcieliśmy uwrażliwić naszych czytelników i siebie na życie ludzkie. Przyjście Jezusa na świat powinno umocnić naszą wiarę w moc życia. Może ktoś się zastanawiać jak powiązać te zdjęcia z Bożym Narodzeniem? Konstruując okładkę zwróciliśmy uwagę, że kiedy patrzymy do żłobka to przecież widzimy bezbronne dziecko. I tak jak doskonale wiemy co z Tego Dziecka wyrośnie –nasz Zbawca i Pan, ale co z nas wyrośnie nie zawsze było takie pewne. Dlatego ostatnim zdjęciem jest znak zapytania. Po drugie zadaniem okładki jest zmusić nas do refleksji na dany temat. Chcieliśmy ukazać przez taki pomysł drogę dojścia do Boga. Jest to droga, którą często proponował i sam realizował Jan Paweł II, wielu innych świętych i założycieli ruchów katolickich. Jest to droga dojścia do poznania Boga poznając najpierw człowieka. Jesteśmy przekonani, ze zachwyt nad ludzkim istnieniem od samego początku, jeśli ktoś tylko to dostrzega musi wprawić w osłupienie i zachwyt nad cudem życia, którego dawcą jest sam Bóg. Z biegiem dni i miesięcy dostrzegając rozwój dziecka pod sercem matki wkraczamy zapewne w tajemnicę istnienia. Dotykając tajemnicy ludzkiego życia tym samym dotykamy tajemnicy Boga. Poprzez takie spojrzenie możemy zobaczyć Boga w człowieku. Ważne jest w tym czasie, abyśmy właśnie tak spojrzeli na naszych bliskich. Każdy z nas ma w sobie obraz Boga, każdy z nas nosi w sobie pierwiastek Bożego istnienia tym samym stając się podobnym do Najwyższego. Czyż to nie cudowne? Zachwyt nad człowiekiem, nad ludzkim początkiem i ludzkim życiem powinien wyzwolić w ten świąteczny czas ale i nie tylko szacunek do każdego człowieka. Takie spojrzenie pokazuje nam jak bardzo bliski jest nasz Bóg. Św. Augustyn mówił, że On –Bóg jest bliżej nas niż my samych siebie. To jest po prostu niesamowite. I po trzecie nasza okładka ma zwrócić uwagę na sposób w jaki przykładamy się do wychowania człowieka. Znak zapytania ma za zadanie skłonić nas do refleksji nad sposobem wychowania człowieka, abyśmy wszyscy przemyśleli co możemy zrobić aby nasi młodsi przyjaciele wyrośli na dobrych ludzi.
Zatem poprzez ukazanie trzech wymiarów naszej okładki uważam, że każdy nas będzie wdzięczny Bogu za dar życia i będziemy starali się zrobić wszystko aby jeszcze bardziej upodobnić się do naszego Ojca w niebie. Niech wpatrywanie się w nowe życie złożone w żłobie skłoni nas do spojrzenia w górę, do podniesienia głowy i dziękowania dobremu Bogu za dar życia i za to, że tak bardzo jesteśmy do niego podobni. Dziękujmy zatem za dar miłości, za dar życia i dar wieczności, którym od poczęcia jesteśmy obdarzeni.