Dzisiaj, tj. 9 maja obchodzony jest Dzień Europy. W tym dniu warto wspomnieć o wybitnej postaci świata politycznego i gospodarczego Europy XIX wieku. Dokładnie 50 lat temu francuski polityk, Robert Schuman przyczynił się do procesu zjednoczenia Europy po II wojnie światowej. Uznany jest również za jednego z ojców Unii Europejskiej, a od maja 2004 roku Kościół katolicki rozpoczął jego proces beatyfikacyjny.
Poglądy
Robert Schuman za fundament swojej polityki gospodarczej obrał naukę społeczną Kościoła. Nie akceptował ani kapitalizmu Stanów Zjednoczonych ani socjalizmu i komunizmu Związku Sowieckiego. Odmawiał współpracy z nazizmem, za co został aresztowany przez Hitlera do więzienia w Metz. W swoim dziele „Für Europa” (dla Europy) napisał: „Chrześcijaństwo nauczyło nas naturalnej równości pomiędzy wszystkimi ludźmi, zbawionymi dziećmi tego samego Boga przez tego samego Chrystusa, bez różnicy rasy, klasy i zawodu. Ono pozwoliło nam poznać godność pracy i zobowiązanie wszystkich, dopomóc sobie nawzajem. Ono poznało pierwszeństwo wartości duchowych, które jedynie człowieka uszlachetniają. Ogólne prawo miłości bliźniego i miłosierdzia uczyniło z każdego człowieka naszego bliźniego i na tym prawie spoczywają relacje społeczne chrześcijańskiego świata“
Chrześcijańska polityka
Schuman po wojnie do 1948 roku pełnił funkcję premiera Francji, a następnie ministra spraw zagranicznych. 9 maja 1950 roku we współpracy z Jeanem Monnetem i kanclerzem Niemiec Konradem Adenauerem, przedstawił propozycję utworzenia zorganizowanej Europy twierdząc, że jest to niezbędne do utrzymania pokojowych stosunków. Propozycja ta, znana jako Deklaracja Schumana, jest uważana za początek dzisiejszej Unii Europejskiej, która potem wybrała dzień 9 maja za Dzień Europy. Zjednoczenie się Francji i Niemiec w oparciu o wspólną produkcję węgla i stali na terenie Zagłębia Ruhry doprowadziło do powstania międzynarodowej organizacji gospodarczej – Europejska Wspólnota Węgla i Stali (EWWiS).
Jean Monnet jako pierwszy przewodniczący EWWiS powiedział o Schumanie: „Zaskoczeniem było, gdy Robert Schuman 9 maja 1950 roku ogłosił swoje historyczne oświadczenie. Dokonał tego rewolucyjnego czynu z wewnętrzną uczciwością… Trudno sobie wyobrazić, ile odwagi wymagano od tego męża stanu, który przejął na siebie pełną odpowiedzialność polityczną. To właśnie jest miarą jego wielkości“
W Wiedniu na pytanie o najważniejsze przyczyny, które skłoniły go do planu z 9 maja 1950 r. odpowiedział, że to wiara w chrześcijański fundament Europy skłoniła go wówczas do działania. Ważnym podkreślenia jest fakt, że wspólnotę „Ojców-założycieli“ wspólnej Europy z roku 1951 tworzą sami chrześcijańscy politycy Robert Schuman (Francja), Alcide de Gasperi (Włochy), Paul van Zeeland (Belgia), Konrad Adenauer (Niemcy), Joseph Bech (Luxemburg) z wyjątkiem liberała z Holandii Dirk Stikker. De Gasperi jako premier Włoch wyznaje: „Ludzie mają zapisane w sercach to, czego według słów Chrystusa – chciałby od nich Bóg, ‚aby stanowili jedno‘ (J 17,22). My ludzie przejęliśmy to posłanie, a żywym dowodem na to jest ten mądry dalekowzroczny i jasno myślący człowiek, który nazywa się Robert Schuman“.
Nie dziwi zatem fakt, że trwa proces beatyfikacyjny tego niezwykle skromnego męża stanu, ale jakże na wskroś przenikniętego ideałami chrześcijańskimi i zasłużonego dla Europy i jej chrześcijańskiej kultury. Wypada dzisiaj życzyć Polsce i Europie a nawet polityce narodów świata polityków i obywateli, chrześcijan i twórców kultury formatu Roberta Schumana.