Chleb nie tylko na stole

Dawniej u Słowian chleb w formie kołacza stanowił istotny element wesel i świąt etnicznych. W tradycyjnej kulturze chłopskiej wigilijne dzielenie się chlebem oznaczało jedność świata (obecnie dzielimy się opłatkiem przed wieczerzą wigilijną i składamy sobie życzenia). Na Mazowszu istniał zwyczaj, że gospodyni po wyrobieniu ciasta zostawiała je, aby rosło, i szła do sadu. Tam obcierała ubrudzone ciastem ręce o korę jabłoni i grusz ruchem do góry, aby drzewa lepiej rosły. W okolicach Bielska-Białej pieczono dla krów chleb z dodatkiem owoców dzikiej róży. Kawałek takiego chleba dawano krowom każdego dnia, aż do Trzech Króli. Witanie chlebem i solą – po ślubie młoda para (po wejściu do restauracji, domu) witana jest przez rodziców chlebem i solą (dawniej witano tak też gości). Znak krzyża – przed napoczęciem chleba od spodu czyni się końcem noża znak krzyża, będący wyrazem wdzięczności Bogu za ten dar. Szacunek – pod żadnym pozorem chleba nie należy wyrzucać do śmieci, marnować, dopuścić do zepsucia, pleśnienia, aby nie wzbudzać gniewu Bożego i nie ściągać na siebie kary Bożej. Jest on pokarmem podstawowym, niezbędnym do życia. Dawniej gdy chleb upadł na ziemię podnoszono go i całowano. Także gdy ktoś z rodziny wyjeżdżał w daleką podróż, otrzymywał od rodziny kawałek chleba na drogę, aby szczęśliwie wrócił do domu. Koszyczek wielkanocny – wkładany do niego chleb symbolizuje ciało Chrystusa. Poczęstunek – chlebem częstuje się osoby biedne i bezdomne.