Źródło na pustyni miast

1. Bóg wydrążył w Tobie wielką przestrzeń i złożył w niej „prawdziwy skarb”. Odtąd więc masz podwójne zadanie — brania i dawania. Dzielenia się „skarbem Królestwa”, które jest w tobie i rozszerzania ścian twego namiotu na tych, którzy są wokół ciebie.
2. Trzeba bowiem, abyśmy nauczyli się modlić w nowy sposób: kiedy jemy śniadanie albo jedziemy windą; odbieramy telefon albo czytamy gazetę; kiedy czekamy na czyjeś odwiedziny, na wyjście z pracy, na koniec kolacji; kiedy przechodzimy przez ulicę, aby pójść na pocztę lub czekamy na autobus bo modlitwa jest konkretnie obecna w całym naszym życiu.
3. Bóg stał się człowiekiem, abyś w człowieku ujrzał Boga. Przyjmuj ludzi, a napotkasz Go. Kto przyjmuje podobnego sobie, w rzeczywistości przyjmuje Chrystusa, a kto Jego przyjmuje, przyjmuje Tego, który Go posłał.
4. Nie uciekaj, ale wstępuj wzwyż. Nie smuć się tym, co zostawiasz, ale raduj się tym, co zostało ci dane. Kochaj coraz lepiej, kochaj coraz więcej.
5. Rano, gdy człowiek wychodzi do pracy, aby do wieczora wykonywać swe zajęcia, usłysz głos Pana: „Moje dziecko, idź pracować w mojej winnicy”.
6. Pośród hałasu wywalczaj swą ciszę; w zmęczeniu — pokój; w rozlicznych wyjściach i powrotach — odpoczynek w Bogu.

o. Pierre Marie Delfieux, Źródło na pustyni miast,