Bóg odpuszcza nasze grzechy w sakramencie pokuty, gdzie wyrażony jest żal za złe uczynki. Sakrament ten został ustanowiony przez Zmartwychwstałego Chrystusa, kiedy pojawił się swoim uczniom w Wieczerniku. W słowach: „Weźmijcie Ducha Świętego, którym grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20,22-23) Jezus ustanowił jeden z najważniejszych sakramentów, który może odmienić los dusz. Pierwszymi ludźmi, którzy z mocą Ducha Świętego mogli odpuszczać ludziom grzechy byli Apostołowie, a po nich mogą to robić biskupi i kapłani.
Warto podkreślić, że wbrew powszechnym, a zarazem błędnym twierdzeniom, to nie ksiądz w sakramencie pokuty odpusza grzechy ale jest nim sam Bóg. Ksiądz, jako spowiednik, jest tylko osobą pośredniczącą między człowiekiem a Bogiem i sam nie posiada mocy odpuszczania grzechów, ale robi to wyłącznie z mocy uświęcającej Ducha Świętego. Często pojawia się jednak pytanie: po co potrzebny jest pośrednik w wyznawaniu grzechów przed Bogiem? Po co praktykuje się spowiedź indywidualną? Warto rozwiać te wątpliwości, gdyż często sprawiają, że człowiek zaczyna tracić wiarę w świętość sakramentu pokuty. W kapłanie jest uosobiony Zmartwychwstały Chrystus, który umarł na krzyżu za nasze grzechy. Ksiądz jest także namiestnikiem Boga na ziemi, a podczas pokuty modli się i wstawia za nami u Boga. To właśnie sam Jezus objawia się w Eucharystii i sakramencie pokuty. Sama spowiedź nie jest przecież pokutą ani upokorzeniem, które Bóg chciałby nam narzucić, zanim udzieli nam swego przebaczenia. W spowiedzi kapłan może udzielić wskazówek co czynić, pomóc rozwiązać zawikłane problemy sumienia i być pomocą w pracy nad sobą. Kapłana obowiązuje ścisła tajemnica spowiedzi, zatem nie ma mowy, aby ktoś niepowołany dowiedział się o naszych grzechach. W spowiedzi nie są ważne żadne wymyślne formułki – to akt, w którym możemy wyznać Bogu nasze grzechy, oczyścić swe sumienie i przyjąć płynące z tego łaski. Każda spowiedź, która jest poparta tęsknotą serca i żalem za swoje grzechy, cieszy Boga i daje mu wielką radość: „Większa będzie radość w niebie z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia” (Łk 15, 7). Aby otrzymać odpuszczenie grzechów, człowiek musi przypomnieć sobie swoje grzechy, żałować za nie, postanowić poprawę, wyznać grzechy (spowiedź) i wypełnić zadaną pokutę – dopiero po wypełnieniu tych warunków wszystkie łaski płynące z sakramentu pokuty mogą spłynąć na człowieka.
Czasami pojawia się inne pytanie: dlaczego nie można wyznać swych grzechów bezpośrednio przed Bogiem w skupieniu na przykład w jakimś zacisznym miejscu, na łące czy w domu? Spowiedź jest namiastką Pana Jezusa, który umarł i zmartwychstał za nasze grzechy, abyśmy mogli dostąpić życia wiecznego. Mimo, iż Bóg objawia się w każdym miejscu na ziemi i można do niego modlić w każdym zakątku świata i sytuacji to jedynie w Kościele, w miejscu świętym, możemy przyjąć Eucharystię, najprawdziwszego Jezusa Chrystusa pod postacią chleba i wina. Właśnie jedynie tu możemy zobaczyć przeistoczenie i przyjąć Boże Ciało. Istnieją jednak powody, które dopuszczają odbycie spowiedzi poza konfesjonałem jak na przykład choroba, zagrożenie życia, pobyt w szpitalu czy brak możliwości pojścia do kościoła. Najlepszym wyjściem z takiej sytuacji jest indywidualne spotkanie ze spowiadającym kapłanem.
Bóg wie, że nie jesteśmy idealni i po każdej spowiedzi słaby człowiek może popełnić grzech – to dlatego spowiedź jest sakramentem, którego można dokonywać nieskończenie wiele razy. Jednak warto ustrzegać się złych uczynków, gdyż zadają one ból Bogu i ranią jego serce. Grzech popełniony przez człowieka oddala go od Pana i zadaje mu cierpienie. Bóg nie jest pamiętliwyi potrafi wybaczać, ale wszystkie grzechy wymierzone przeciwko Stwórcy powinny motywować człowieka do poprawy i przypominać mu ile bólu zadał Bogu. Dobrym przykładem na pokazanie relacji człowiek – grzech – Bóg jest relacja dziecko – rodzic, ukazana na przykład w przypowieści o synu marnotrawynym w Ewangelii wg św. Łukasza. Bóg jest tu ukazany jako rodzic marnotrawnego dziecka, które roztrwoniło cały dany mu majątek i z niedostatku powróciło do rodzinnego domu. Człowiek w tej przypowieści jawi się jako dziecko, które przez doznane poniżenie żałuje za swoje czyny i chce wrócić w rodzinne strony, do ojca (czyli Boga). Ojciec cierpi przez syna, ale przez swoją ojcowską miłość daruje mu winy i daje szansę. Bóg daje nam w życiu wiele takich szans, m.in. przy każdej spowiedzi. W tym objawia się wielkość i nieskończoność Bożego Miłosierdzia. Bóg wie, że nikt z nas nie jest doskonały, a mimo to podejmuje ryzyko i wybacza nam za każdym razem. Objawia się w tym nieskończona cierpliwość i miłość Boga do człowieka. Należy jednak pamiętać, że to nie ojciec przyszedł do syna ale odwrotnie – to my musimy przyjść do Boga i prosić go o przebaczenie. Można powiedzieć, że w naszych rękach jest nasze zbawienie i szansa na życie w przyjaźni z Bogiem. Spowiedź jest wspaniałym darem Boga dla człowieka. To właśnie przez ten dar człowiek może powrócić do Boga, swego Ojca i ma szansę razem z nim radować się życiem wiecznym.
Coaching życiowy koncentruje się wokół realizacji celów osobistych uczestnika. Jest to metoda pracy, z której…
Obecnie kremacja jako forma pochówku zyskuje na popularności. Trend ten ma to kilka przyczyn. Kremacja…
Kremacja jest coraz częściej praktykowanym sposobem pochówku, obok tradycyjnego pogrzebu. Spopielenie może nastąpić wyłącznie po…
Coraz większa świadomość na temat tego, jak działa nasze środowisko i czego potrzebuje, pozwala na…
Kiedy stajemy przed koniecznością pochówku naszych bliskich lub rozważając swój własny pochówek w przyszłości, niejednokrotnie…
Od czego zacząć planowanie ślubu? Planowanie ślubu warto zacząć od wyznaczenia daty oraz budżetu. Kwotę,…