Według Arystotelesa

Arystoteles, który był filozofem umiaru, a jego pasją było systematyzowanie reguł rządzących światem usystematyzował również teorie dotyczące sprawiedliwości, przypomnijmy je sobie:
+ Sprawiedliwość wyrównawcza – wyrównująca wszelkie zachwiania: wina musi być ukarana, a zasługa nagrodzona. Ten rodzaj sprawiedliwości wymaga na przykład, by za towar zapłacić cenę nie niższą niż koszty jego wytworzenia.
+ Sprawiedliwość rozdzielcza – polegająca na równym traktowaniu i przydzielaniu dóbr wszystkim podmiotom należącym do pewnej kategorii. Innymi słowy: Każdy, kto uczestniczył w wytwarzaniu towaru otrzyma jakąś cześć zysku, proporcjonalną do swojego wkładu pracy. Ten typ sprawiedliwości posiada swoje kategorie:
+ każdemu równo: każdy członek społeczeństwa otrzyma tyle samo dóbr, niezależnie od swego wkładu pracy i potrzeb.
+ każdemu według jego potrzeb: jest trudna do realizacji z powodu różnicy potrzeb jak i ich zaspokajania, a także dlatego, że zaspokojenie jednych potrzeb rodzi nowe.
+ każdemu według jego wysiłku: uzależnia przydział dóbr od ponoszonego trudu na rzecz dobra społecznego, jednak nie wymusza efektywności działań
+ każdemu według wyniku jego pracy: przydział dóbr proporcjonalnie do wkładu pracy. Trudna do realizacji ze względu na współdziałanie w dużych grupach, nie zapewnia minimum dóbr osobom chorym, niepełnosprawnym itp.
+ każdemu według jego zasług: nagradzać tych, którzy zasłużyli się społeczeństwu. Również trudna w praktyce ze względu na spory, jakiego rodzaju zasługi i w jaki sposób mogą być nagradzane.
+ każdemu według jego urodzenia: uzależniała przydział dóbr od przynależności społecznej rodziców, podstawa porządku feudalnego.
+ każdemu według prawa: na tej formule opiera się sądowy wymiar sprawiedliwości, ma jedynie charakter formalny.