O Eucharystii dla dzieci – liturgia słowa i kazanie

Liturgia Słowa wprowadza uczestników Eucharystii w tajemnicę mowy Boga zapamiętanej i zapisanej przez ludzi przed wieloma stuleciami. Już ten fakt może prowadzić do zamieszania i frustracji z powodu nieznajomości realiów przedstawionych przez autorów. Czytania w ciągu całego roku liturgicznego mimo przemyślanego podziału na fragmenty wcale nie są łatwe do interpretacyjnego przyswojenia. Trudność w odbiorze polega na kilku elementach. Po pierwsze: treść czytań jest niezrozumiała, zawierają one mnóstwo wyrażeń obcych dla mentalności językowej dziecka. Po drugie: składnia językowa jest nieprzejrzysta. Prowadzi to do kłopotów w uchwyceniu zasadniczego sensu określonych zdań, nie mówiąc już o znalezieniu zasadniczego tematu perykopy. Po trzecie: tłumaczenia tekstu biblijnego w lekcjonarzach (księgach używanych podczas mszy świętej) – tzw. Biblii Tysiąclecia pomimo wielu poprawek od pierwszej edycji nie są doskonałe i bynajmniej nie ułatwiają tego zadania.
Wszystkie te uwarunkowania skutecznie komplikują odbiór Liturgii Słowa, a niekiedy wręcz przysłaniają orędzie Słowa Bożego. Proklamacja Słowa Bożego może być jeszcze „przyćmiona” dykcją lektora, co na szczęście nie zdarza się w naszej parafii.
Kazanie ma przede wszystkim wprowadzić słuchaczy w misterium Słowa Bożego. To znaczy pokazać Jego wartość, moc, sens i aktualność. Jest okazją do objaśnienia przesłania biblijnego tekstu. Nie może ono być zbyt długie, powinno cechować się logiką, zwięzłością oraz przejrzystością. Kazania dla dzieci zazwyczaj mają formę dialogu. W ten sposób ksiądz mobilizuje dzieci do aktywnego namysłu o duchowych sprawach. Dzieci są włączone we wspólny proces dochodzenia do konkluzji, co z kolei ułatwia zapamiętanie i stosowanie prawd Bożych w życiu. Kazanie jest, zatem rozmową o Bogu, gdzie kapłan występuje nie jako wykładowca, ale raczej jako nieco bardziej zaawansowany współuczeń Pana Jezusa.
Uważam, że taki styl przepowiadania dla dzieci jest najlepszy. Zazębia się on w naturalny sposób z rodzinnymi religijnymi rozmowami oraz jest kontynuacją refleksji o Panu Bogu, jaką dzieci znają z katechezy.