Na szczątkach papieża

Początki oficjalnego upamiętnienia miejsca ukrzyżowania i pochowania ciała św. Piotra sięgają ok. 324r., kiedy to Konstantyn Wielki rozpoczął budowę pierwszej Bazyliki. Była to duża (122,0 x 64,0 m), pięcionawowa świątynia zakończona poprzeczną nawą z przylegającą do niej absydą w osi nawy głównej. Stała się miejscem pielgrzymek dla wyznawców chrześcijaństwa. Po jej ograbieniu przez arabskich piratów (w 846) papież Leon IV podjął decyzję o otoczeniu bazyliki i przylegających do niej budynków murem obronnym. Na początku XVI wieku, papież Juliusz II, podjął decyzję o zburzeniu grożącej zawaleniem bazyliki z czasów Konstantyna i zbudowaniu w tym miejscu nowej świątyni. Zadanie powierzył Donato Bramantemu, który zaprojektował świątynię na planie centralnym krzyża greckiego z kopułą nad przecięciem naw. Budowę rozpoczęto w 1506r. Po śmierci Bramantego (1514), budowę kontynuował Rafael wraz z pomocnikiem Bramantego – Guliano da Sangallo. Prace przerwała jego przedwczesna śmierć w 1520 r. Następcą był Baldassare Peruzzi. Musiał on się zmierzyć z problemem słabego układu kolumn pod kopułą, który zaczął pękać. Peruzzi rozwiązał to przez pogrubienie kolumn i dostawienie dodatkowych filarów. W1527 Sacco di Roma, odchodzi ze swojej funkcji. Budowniczym zostaje Antonio da Sangallo. Chce zmienić koncepcję bazyliki, wydłużając całość w jedną stronę, oraz wprowadzając elewację dwu-wieżową. Kolejną osobą odpowiedzialną za budowę został Michał Anioł (1546), który stworzył nowy późnorenesansowy projekt kościoła, mający najwięcej wspólnego z projektem Bramantego z 1505 r. Prace prowadził do śmierci, czyli do 1564r. Dzieło Bramantego, Rafaela i Michała Anioła było kontynuowane przez architektów Pirro Ligorio, Vignolę, Giacomo della Porta (który w 1590 ukończył kopułę według projektu Michała Anioła), Domenico Fontana, Giovanni Fontana i Carlo Maderno (od 1605). Ten ostatni na polecenie papieża Pawła V zmienił plan kościoła na krzyż łaciński dobudowując podłużną nawę od wschodu oraz zaprojektował obecną fasadę od strony placu św. Piotra, utrzymaną w duchu baroku. Bazylika św. Piotra (San Pietro in Vaticano), została konsekrowana 18 listopada 1626 przez papieża Urbana VIII. Przez wiele lat był to największy kościół chrześcijański (powierzchnia 23 000 m2). Obecnie jest drugą, co do wielkości świątynią chrześcijańską po Bazylice Matki Boskiej Królowej Pokoju w Jamusukro (powierzchnia 30 000 m2).