Jezus daje Ducha Świętego
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Przyszedł Jezus, stanął pośrodku, i rzekł do nich: „Pokój wam!”. A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzeki do nich: „Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: „Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”.J 20,19–23
Niedziela Zesłania Ducha Świętego (3)
Dz 2, 1-11; Ps 104 (103) 1ab i 24ac. 29bc-30. 31 i 34; 1 Kor 12, 3b-7. 12-13; J 20, 19-23
Ojcze, Duchu odnawiający ziemię!
Ty jesteś naprawdę Bardzo Wielki – wręcz Ogromny i to bezgranicznie. Twa istotna Wielkość jednak nie polega bynajmniej na przepastnych rozmiarach fizycznych, choć wszechświat cały stanowi zaledwie maleńką okruszynę w porównaniu z Twoim rzeczywistym Majestatem.
Twoja Wielkość Niezgłębiona przenika wszelkie zakamarki kosmosu i góruje nad nim wszechwładnie, a żadna jego miara nie daje się zestawić sensownie z Ogromem Twojej Potęgi Duchowej, przejawiającej się w Nieskończonym Miłosierdziu Twoim.
Twoje dzieła wspaniałe są nie tylko przeliczne, ale ich wartość nieprzemijalna przekracza wszelkie pojęcia naszego umysłu. Docenić ich nie potrafi należycie żadna istota stworzona, choćby jej rozumowe zdolności sięgały zenitu samego.
Ty dobrotliwie napełniasz nas Duchem swoim i Pełnią swej Miłości gruntownie odnawiasz oblicze ziemi naszej, radując się dogłębnie ze wszystkich dzieł swoich. Umożliwiasz nam – przy pomocy Twojego Ducha Świętego – radosne głoszenie Dobrej Nowiny, że Panem naszym jest Jezus Chrystus, Twój Syn Jednorodzony i umiłowany – w tymże Duchu – przez Ciebie.
Także przez tegoż Ducha ustawicznie obdarzasz nas różnorakimi darami swoimi, przeróżnymi rodzajami posługiwania i najróżnorodniejszymi sposobami działania, bo Ty sam jesteś sprawcą wszystkiego we wszystkich, a Duch Twój objawia się wszystkim dla wspólnego dobra naszego.
Cieszymy się przeto z całego serca, że stajesz – we swoim Synu – pośrodku nas, chociaż trwożliwie zamykamy drzwi naszych dusz z obawy przed naszymi wrogami, bo żadnej przeszkody dla Ciebie nie stanowią najgrubsze nawet mury, wznoszone przez nas, by się bezpiecznie odgrodzić od wszelakich zagrożeń zewnętrznych.
Przecież dopiero właśnie ta Interwencja Twoja, pełna Miłości Bez Granic, jest w stanie rozpłomienić serca nasze, gdy zostajemy obdarzeni przebogato Skarbami Ducha Twojego, przez Święte Tchnienie Twoje.
Dlatego też nie chcemy nigdy ustawać w głoszeniu Chwały Twojej – ani teraz, tutaj na ziemi, ani kiedyś, w Domu Twoim, przez wieki wieków.
Amen!