lniana prostokątna chusta, którą kapłan zakłada na ramiona i szyję. Dawniej tworzyła rodzaj szala pod szyją. Zdobiona przy szyi parurą*, dawniej parura jako ozdobny pas materii w formie kołnierza. Wywodzi się ze starożytnej chusty noszonej na ramionach przez ludzi należących do wyższych warstw społecznych. Częścią szat liturgicznych stał się w IX w. we Frankonii.
*Parura – prostokątna lub kwadratowa dekoracja na rękawach i rąbkach alby, wykonana z jedwabiu bogato zdobionego haftem o tematyce religijnej.