Czy umiemy je zdefiniować, określić, wytłumaczyć, czy mamy świadomość jak dużą rolę odgrywa w naszym życiu? Czy uświadamiamy sobie na co dzień, że jeszcze tak niedawno, to właśnie światło determinowało życie i pracę człowieka? Wieczorami nie było możliwości zapalenia sobie lampy, której światło nie ograniczałaby naszych planów, pomysłów. Bez niego nie potrafimy nic zrobić, jest dla nas prawie tak potrzebne jak powietrze, ale czy umiemy je docenić? Chrystus tak często przedstawiany jest jako światło, ale czy dostrzegamy różnicę w rozumieniu tej metafory przez ludzi na przestrzeni epok?
Z fizycznego punktu widzenia światło to część promieniowania elektromagnetycznego odbieranego przez siatkówkę oka ludzkiego. Różne fale odbieramy, jako określone barwy. Wzrok każdego z nas ma nieco inną wrażliwość w rozpoznawaniu określonych długości fal elektromagnetycznych. Dlatego wartości graniczne przyjmuje się różnie- czasem 380-780 nm ( nanometrów), choć często podaje się mniejsze zakresy 400-700 nm.
Pojęcie światła jest jednak znacznie obszerniejsze, gdyż wyróżniamy oprócz świata widzialnego również ultrafiolet i podczerwień. Można je mierzyć i obserwować dzięki odpowiednim przyrządom.
Oczywiście można zadać sobie pytanie, dlaczego naukowcy nazywają światłem również to, co dla nas światłem już nie jest. Szukając wytłumaczenia tego z pozoru absurdalnego podejścia fizyków poszedłem do wniosku, że przecież w świecie zwierząt wiele z nich ma inne niż nasze zakresy światła odbieranego przez ich oczy. A czy można przyjąć, że tylko zakresy fal elektromagnetycznych widzianych przez człowieka są tymi „widzialnymi”?
Światło kojarzy nam się nierozerwalnie z ciepłem, a ciemność w zimnem, a co zrobić jeśli np. po rozszczepieniu światła za pomocą pryzmatu przesuwając termometr przez kolejne barwy zauważymy wzrost temperatury, który dotyczy również miejsc poza dostrzegalnymi barwami tęczy. Tak więc można mówić o „świetle widzialnym” i „świetle niewidzialnym”.
Czy umiemy teraz docenić ten wielki skarb, jaki posiadamy? On stał się dla nas tak oczywisty i naturalny, że aż niezauważalny. Bez niego popadamy w smutek, melancholię. Spróbujmy dostrzegać światło jako coś nie tylko naturalnego i nam podległego, ale jako dar, bo to przecież Bóg stworzył słońce i człowieka, któremu dał mądrość tworzenia między innymi światła sztucznego. To dało nam możliwość nieskrępowanej działalności i rozwoju.