Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Kościół katolicki obchodzi 15 sierpnia. W polskiej tradycji święto to nosi nazwę Matki Bożej Zielnej i stanowi nawiązanie do kwiatów oraz ziół święconych tego dnia w kościołach. Sama uroczystość Wniebowzięcia obchodzona jest od V wieku i zaliczana do najstarszych świąt maryjnych w Kościele. Skupia swą uwagę na wyniesieniu do chwały Matki Syna Bożego. W VI wieku cesarz bizantyjski Maurycy polecił obchodzenie tego święta w całym Kościele wschodnim, zaś w wieku następnym, głównie pod wpływem klasztorów wschodnich, święto to przyjęło się w Kościele zachodnim.
Długa tradycja i pobożność ludowa spowodowały, że papież Pius XII ogłosił w dniu 1 listopada 1950 roku konstytucję Munificentissimus Deus, w której ogłasza prawdę o wniebowzięciu Maryi jako dogmat wiary. Tym samym uznaje starożytne pochodzenie święta oraz jego znaczenie dla całości wiary.
Od samego bowiem początku ze świętem tym powiązane były liczne tradycje i zwyczaje. Według jednej z nich, w dzień zaśnięcia Maryi, do Jerozolimy zjechali się apostołowie z różnych krańców świata, aby pochować ciało Matki Zbawiciela u podnóża Góry Oliwnej. Przy zaśnięciu Maryi nie było św. Tomasza, który po przybyciu, prosił pozostałych apostołów o otwarcie grobu Maryi. Gdy odsunięto kamień, znaleziono pusty grób, a w miejscu ciała rosły róże, lilie i inne kwiaty. Stąd 15 sierpnia święci się w kościołach kwiaty i zioła.
W Polsce święto Wniebowzięcia należy do jednych z najstarszych i najpopularniejszych świąt maryjnych w ciągu roku liturgicznego. Potwierdzeniem tego jest wybór Najświętszej Maryi Panny na patronkę metropolii gnieźnieńskiej już w X wieku. W dni poprzedzające uroczystość w całym kraju wyruszają liczne pielgrzymki do sanktuariów maryjnych.
W tradycji ludowej dzień 15 sierpnia jest także dziękczynieniem za zebrane plony. Do kościołów przynosi się barwne bukiety złożone ze zbóż, owoców, warzyw, kwiatów i ziół.
Wokół samego święta pojawiły się też liczne zwyczaje, np. święcenie wianków z uplecionych ziół, które miały chronić przed wieloma chorobami. Do dnia dzisiejszego używa się nazw ziół, odnoszących się od Matki Bożej: dziewannę wielkokwiatową określa się jako warkocze Matki Bożej, traganek szerokolistny nazywany jest Jej włosami, dziurawiec zwyczajny to dzwonki Matki Bożej, a krwiściąg lekarski to baranki Najświętszej Panny.