Św. Oskar

Ansgary to druga forma imienia Oskar. Oba imiona są pochodzenia germańskiego. Imię Ansgar oznacza Boży oszczep lub posiadający włócznię. Święty Oskar urodził się 8 września 801 roku na terenie dzisiejszej Francji, w pobliżu Korbei nad rzeką Sommą. Wszystko wskazuje na to, że pochodził z rodziny saksońskiej, która wyemigrowała do Francji. Święty Oskar był uczniem klasztoru benedyktyńskiego i tam właśnie spędził swoje pierwsze lata.

Wkrótce jednak stał się jednym z nich – benedyktynem. Kiedy benedyktyni założyli drugi klasztor w pobliżu zamku w Hoxter nad Wezerą, teren dzisiejszych Niemiec, w 822 roku został tam przeniesiony w charakterze nauczyciela. Po czterech latach Książę Danii – Harald Klark, poprosił cesarza Ludwika I Pobożnego o misjonarzy do swojego kraju i zgodził się przyjąć sakrament chrztu. W 827 roku święty Oskar wyruszył głosić w Danii Ewangelię wraz z innymi zakonnikami. Niestety natrafili na silny opór za strony pogańskich możnowładców.

Po 18 miesiącach powrócił do cesarza. Święty Oskar podjął drugą próbą tym razem w Szwecji w Birka, gdzie ufundował pierwszy kościół na ziemi skandynawskiej. Niestety i ze strony Szwedów praca misyjna świętego Oskara napotkała sprzeciw. Po dwóch latach powrócił na dwór cesarski. W 831 roku w Diedenhofen utworzono nowe biskupstwa na terenie Niemiec. Święty Oskar został powołany do nowo stworzonej stolicy biskupiej w Hamburgu. Następnie święty Oskar został mianowany przez papieża Grzegorza IV arcybiskupem i swoim legatem na kraje północne. Papież wręczył Świętemu paliusz metropolity z władzą mianowania biskupów.

Święty Oskar miał pełne poparcie cesarza Ludwika I Pobożnego, co umożliwiło mu szeroką organizację akcji misyjnych. Arcybiskup Oskar wraz z podległymi mu duchownymi pracował nad chrystianizacją Danii i Szwecji. Z początku wszystko szło źle, zwłaszcza, gdy w 845 roku Hamburg został zniszczony przez Duńczyków. Po śmierci biskupa Bremy cesarz wyznaczył świętego Oskara na to biskupstwo, jednakże metropolita Kolonii i sam papież sprzeciwili się decyzji cesarskiej. Dopiero w roku 858 arcybiskup Oskar objął diecezję w Bremie. Przez cały czas nasz Święty usilnie pracował nad chrystianizacją Danii i Szwecji. Wysyłał na głoszenie Ewangelii swoich towarzyszy: Gautberta i Nitharda, a także sam również udawał się do tych krajów z posługą misyjną. Wkrótce jednak dzięki jego ciężkiej pracy misyjnej święty Oskar odniósł sukces.

W latach 852-853 król szwedzki Olaf nawrócił się i przyjął chrzest. Następnie za panowania króla Horidy Dania otworzyła bramy dla misjonarzy. Papież Mikołaj I w roku 864 wyłączył diecezję Bremę z metropolii kolońskiej i połączył z nową prowincją kościelną w Hamburgu-Bremie. Od tego czasu arcybiskup Oskar mógł już samodzielnie, bez żadnych przeszkód kierować pracą misyjną w Skandynawii. Później święty Oskar w Bremie wybudował kościół i założył trzy klasztory. Święty Oskar słynął z pobożności i dzieł miłosierdzia. Pełen zasług, nadmiernie utrudzony pracą misyjną umarł w Bremie w 03.02.865 roku. Przed śmiercią święty Oskar bezpośrednią opiekę nad swoją arcydiecezją hambursko-bremeńską powierzył swemu wikariuszowi świętemu Rimbertowi. Święty Rimbert napisał życiorys świętego Oskara, a jego życie podsumował tymi słowami

„Na zewnątrz był apostołem, a wewnątrz mnichem”.

W ikonografii przedstawia się świętego Oskara w futrze na szatach biskupich, otoczony nawróconymi z pogaństwa chrześcijanami, a w ręku trzyma miniaturkę kościoła.